Обичам те, не го ли разбра,
обичам те, не го ли видя,
обичам те- това не крия,
обичам те за тебе всичко ще надвия.
Обичам те и ти си ми съдба,
"Обичам те!" - това ми шепне любовта,
"Обичам те!" - на глас ще изкрещя,
"Обичам те!" - крещи и любовта.
"Обичам те!" - искам да ми кажеш,
на сърчицето малко да го покажеш,
"Обичам те!" - да викаш из града
и влюбена до теб да долетя.
"Обичам те!" - ще шепна на ушенце,
на живота ще се радвам като детенце.
Аз знам, че ти няма да ме предадеш
и сърцето си на мен ще отдадеш.
И ето, "Обичам те!" ми каза,
но сърцето ми наказа,
защото без чувство го изрече
и на мъка ме обрече.
Намразих те за секунда, две,
ти нарани моето сърце
и до днес раната боли
и кърви ли кърви.
Как бързо се обърнаха нещата,
някъде във мен ли е вината?!?
Аз просто силно те обичах
и пред никого не го отричах.
Сега те намразих
и сърцето си от втора рана опазих,
сега жече те мразя
и от тебе вечно ще се пазя.
"Мразя те!" - шепне ми сърцето,
а сякаш тъжно е лицето.
"Мразя те" - сега ще крещя,
няма я вече любовта.
"Мразя те!", защото с мен се подигра,
мразя те и не на шега,
мразя те - ти си го заслужи,
да обичаш как не се научи?!
Мразя те и дори да е жестоко,
не беше ли ти този, дето ме рани дълбоко.
Мразя те и няма да ти простя,
ти ме лъга просто на шега.
Мразя те, не искам да те виждам,
но няма да започна и да те обиждам.
Недей да идваш, да съжаляваш,
недей нещата да влошаваш.
Обичам те, но повече те мразя,
друго не мога да направя.
Защо така ме нарани?
Просто искаше да ме боли?!
Недей да идваш, аз губя,
може отново в теб да се влюбя,
цялата история да се повтори,
но сърцето няма да може вече да се бори.
Ако поне малко съжаляваш,
недей с присъствието си да ме нараняваш,
аз може някой ден да ти простя,
но няма да повярвам пак във любовта!
mynik_f
10 Дек 2005 г.







































